Verbinding in tijden van afstand
Over de dynamiek en het belang van verbinding én om ervaringen met elkaar te delen.
Op 19 november 2020 liet Martijn van der Spek, verbonden aan het Departement Bestuurs- en Organisatiewetenschap van de Universiteit Utrecht, ons vanuit systeem-psychodynamisch perspectief naar deze periode van pandemie kijken en het effect op hoe we wel of niet verbinden.
De online bijeenkomst begon met een collectieve reflectie. Camera uit, vertellen over en luisteren naar ervaringen van de ander met verbinden in deze tijden van afstand. Dit was aan den lijve ondervinden wat ‘being alone in the presence of others’ is.
Daarna werd stilgestaan bij wat de effecten zijn van het online werken zoals fysieke ongemakken, maar ook conflicten die kunnen ontstaan door het vermengen van werk met privé. Het elkaar enkel nog online ontmoeten zorgt voor positieve zaken (nieuwe werkvormen, efficiëntere tijdsbesteding). Echter, is er naast deze upside ook oog voor de downside? Is er nog aandacht voor de collectieve taak, hoe betrokken ben je bij wat op het scherm gebeurd, hoe kritisch zijn we nog naar en over de ander? Werkrelaties fungeren als ‘container’; bieden geborgenheid, maar hoe werkt dat in deze tijd van gedwongen thuiswerken? Verbinden in organisaties gaat vooral over verbinden met de ander in zijn rol, met de taken die iemand heeft. Daar zal ook de aandacht van de leidinggevende naar uit moeten gaan. Sturen op gezonde werkende rolrelaties houdt de verbinding binnen en met de organisatie in stand.
Op deze theoretische uiteenzetting werd in kleine groepen gereflecteerd, waarbij ook en vooral aandacht was voor de persoonlijke belevenis en ervaringen. In de plenaire terugkoppeling vatte een van de deelnemers het geleerde van deze ochtend treffend samen: naast de 3 bekende hygiëne regels (Rust, Reinheid en Regelmaat) brengt deze tijd ons 2 nieuwe: Reflectie en Relatie.
Laten we vooral blijven verbinden in deze tijden van afstand.